The Platform รู้ไหมว่าคุกนี้มีกี่ชั้น พยายามหาทางเปลี่ยนแปลงเพื่อสร้างความเท่าเทียมให้กับทุกคน ในเรือนจำแนวตั้งที่นักโทษชั้นบนวามหักมุมพลิกล็อกได้ตลอดทั้งเรื่อง
ยิ่งดูก็ยิ่งได้รู้อะไรลึกลงไปเรื่อย ๆ รวมทั้งบรรยากาศความทันสมัยและลึกลับของคุก ผสมผสานกับความไม่น่าไว้วางใจของคนในคุกทั้งหลาย
ที่ไม่อาจเดาได้เลยว่าใครดีใครร้าย ทุกอย่างดูอึมครึมไปหมด และแน่นอนว่าพอหนังพูดถึงเรื่องของอาหาร ความขยะแขยงเรียกได้ว่าจัดเต็มมาก
ไม่มีความเป็น Food Porn เลย คือถ้าใครเป็น Conservative ประเภทที่ว่าห้ามปีนโต๊ะอาหาร ห้ามเหยียบอาหาร ห้ามเล่นอาหาร ห้ามจับอาหารด้วยมืออาจจะมีกรี๊ด
เพราะมันมีอะไรที่ขยะแขยงมากกว่านั้นมาก! แถมยังมีอะไรแหวะ ๆ อีกเพียบ (คือถ้าในคุกนั้นมีไวรัสโคโรนา ไม่ต้องสืบเลยว่าติดกันทุกชั้นแน่นอน 555)
นี่ยังไม่นับรวมถึงภาพและการกระทำรุนแรงต่าง ๆ ที่โหดร้ายป่าเถื่อนสุด ๆ อีกต่างหาก แนะนำว่าเอาเด็กออกห่างจากหนังเรื่องนี้ไปเลยดีกว่า
แม้ว่าตัวหนังจะเล่าเรื่องของคุกแนวตั้ง ดูมีความเป็นไซไฟก็จริง แต่สิ่งที่ผมรู้สึกคือตัวหนังฉลาดมาก ๆ ในการให้บรรยากาศของหนังมีความเป็นดิสโทเปียที่แอบแทรกประเด็นต่าง ๆ
คือใช้ความเป็น High Concept ของหนังส่งผ่านประเด็นยาก ๆ ได้อย่างชาญฉลาด เกือบทุกจุดในหนังสามารถแฝงเรื่องราวให้ตีความได้หลายแง่มุมมาก ๆ
ทั้งเรื่องเล็ก ๆ อย่างความสัมพันธ์ของชีวิตคนเราที่จริง ๆ แล้วก็ล้วนเป็นสิ่งชั่วคราว ไม่อาจยึดถืออะไรเป็นจริงจังได้ การอยู่ร่วมกันในสังคม
การแบ่งปันและการเอาเปรียบ การเพิกเฉยต่อปัญหาและความไร้ระเบียบของสังคม หรืออาจเลยเถิดไปถึงเรื่องการเมืองของคนที่อยู่ภายใต้ระบอบ
และการลุกขึ้นมาปฏิวัติระบอบของคนตัวเล็ก ๆ (แหม…ช่างเข้ากับสถานการณ์แถว ๆ นี้ซะเหลือเกิน) The Platform
